شاخص؟

مدتها پیش در مقاله ای تحت عنوان "آری این چنین است اصلاحات" به نظام فکری ناهمگون و متناقض جریان اصلاحات اشاره کردیم. این روزها اگر به حرف های اصلاح طلبان به ویژه چهره های شاخص آن نگاه کنیم، بخوبی آشفتگی و تناقضات فکری را در مواضع آنها مشاهده خواهیم کرد که نشان از درماندگی سیاسی آنها دارد.

لیدر جریان اصلاحات(خاتمی) در مواضع اخیر خود با تمجید از روحانی و عارف از ائتلاف آنها حمایت می کند و خواستار حضور اصلاح طلبان در صحنه می شود ولی از طرفی دیگر موسوی خوئینی ها، چهره شاخص و تصمیم ساز این جریان در موضعی متفاوت از موضع خاتمی، درباره ائتلاف روحانی و عارف می گوید: نظر بنده درباره انتخابات همان چیزی است که در آبان ماه سال گذشته گفته ام و تاکید کردم که من با شرکت در انتخابات در هر حال و به هر قیمتی موافق نیستم و چنین مشارکتی به زیان جریان اصلاحات و به زیان تفکر اصلاح طلبانه است  ... شرکت در انتخابات باید در چارچوب پیشبرد اهداف اصلاح طلبانه باشد، ما نباید به جریانی که حضور مؤثر اصلاح طلبان درحاکمیّت را برنمی‌تابد اجازه دهیم ما را به راهی بکشاند که بن بست است.

موسوی خوئینی ها که در اینجا بر نظرش در آبان ماه سال گذشته تاکید می کند، وی آن زمان در خصوص حضور اصلاح طلبان در انتخابات می گوید: اصلاح طلبان، کاندیدای اجاره ای نمی خواهند. حال باید از او پرسید، اگر کاندیدای اجاره ای نمی خواهید، پس چرا امروز جریان شما از سر درماندگی و بی برنامگی و با داشتن کاندیدا(عارف) در این انتخابات، اقدام به اجاره کردن کاندیدایی دیگر(روحانی) کرده است؟! شما که روزگاری بخاطر اختلاف فکری زیاد از جامعه روحانیت مبارز جدا شدید و مجمع روحانیون را به همراه چند نفر از دوستان تشکیل دادید، حالا چه شده که جریان تان یکی از اعضای جامعه روحانیت مبارز را بعنوان کاندیدای خود مطرح می کند؟!

آقای حسن روحانی در سال 78 پس قائله 18 تیر که توسط جریان اصلاحات به وجود آمد، بعنوان سخنران مراسم 23 تیر در محکومیت عاملان این قائله می گوید: اینها خیلی پست‌تر و حقیرتر از آن هستند که بخواهیم نسبت به آنها تعبیر حرکت براندازی را مطرح کنیم. و در جایی دیگر هم از سخنرانی خود به این مطلب معنادار اشاره می کند که: حوادث چند روزه اخیر، در کنار حوادثی که در این 20 سال گذشته داشتیم که یک پالایش دیگر برای انقلاب ما بود. انقلاب ما در هر مقطعی نیاز به یک پالایش دارد و این حوادث چند روزه زمینه‌ای را برای پالایش جدید در انقلاب ما و نظام ما بوجود آورده است. حالا خیلی جالب است که همین شخص کاندیدای اجاره ای جریان اصلاحات شده است؟ و حتی چهره های شاخص جریان اصلاحات، بدنبال حذف کاندیدای اصلی خود به نفع او می باشند! آیا ورشکستگی سیاسی و درماندگی از این بالاتر!

حال برای این که بیشتر به درماندگی جریان اصلاحات پی ببریم، خوب است که نگاهی به مواضع اخیر مجید انصاری(دبیر اجرایی مجمع روحانیون مبارز) بیندازیم:

1 - مجید انصاری در گفتگو با خبرگزاری ایلنا (مورخ 19 خرداد 1392):

از ائتلاف روحانی و عارف حمایت می کنیم

عضو مجمع روحانیون مبارز تاکید کرد: ما منتظر هستیم تا ببینیم دو کاندیدای جریان اصلاحات برای رسیدن به ائتلاف چه ساز و کاری خواهند داشت. نتیجه ائتلاف هر کدام از این دو کاندیدا باشد از او حمایت می‌کنیم.

مجید انصاری در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا، ضمن انتقاد از اخبار برخی رسانه‌های منتسب به جناح رقیب اصلاح طلبان تاکید کرد: متاسفانه برخی از این رسانه‌ها برای ایجاد اختلاف میان اصلاح طلبان اقدام به انتشار اخبار کذبی در مورد حمایت اصلاح طلبان از عارف و روحانی می‌کنند.

وی افزود: یک مورد از این دورغ پراکنی‌ها انتشار خبری بود که طی آن اعلام شده بود ما بنای حمایت از روحانی را در انتخابات نداریم در حالیکه این مساله با قاطعیت تکذیب می‌شود.

انصاری همچنین با بیان اینکه ما از ائتلاف عارف و روحانی حمایت می‌کنیم، گفت: ما منتظر هستیم تا ببینیم دو کاندیدای جریان اصلاحات برای رسیدن به ائتلاف چه ساز و کاری خواهند داشت و در این صورت نتیجه ائتلاف هر یک از این دو کاندیدا باشد از او حمایت می‌کنیم.

2 – مجید انصاری: جبهه اصلاحات به جز هاشمی، کاندیدایی دیگری ندارد (پایگاه خبری انتخاب مورخ 2 خرداد 1392).

مجید انصاری که به عنوان رئیس ستاد استان تهران آیت الله هاشمی در مراسم تقدیر از اعضای ستاد ایشان سخنرانی کرد.

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی انتخاب ؛ وی گفت: بیش از 30سال با آیت‌ا... هاشمی آشنا هستم و او را شناسنامه انقلاب اسلامی می‌دانم. 

مجید انصاری ادامه داد که شهادت می‌دهم آقای هاشمی از توانمندی‌های بالایی برخوردار است و این توانمندی‌ها در تمام حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و... جریان دارد.

انصاری گفت که کاندیدای جناح اصلاح‌طلب در این انتخابات، آیت‌ا... هاشمی بود و کاندیدای دیگری نداریم.

در اینجا فقط باید پرسید: آیا مواضع متناقض مجید انصاری آن هم به فاصله کمتر از 20 روز، بخوبی آشفتگی فکری و درماندگی سیاسی جریان اصلاحات و چهره های شاخص آن را نشان نمی دهد؟!

تاریخ مدتهاست از این حقیقت پرده برداشته است که همیشه در مقابل حرکات مصلحانه که توسط عدالتجویان صورت گرفته، جبهه ای بوجود آمده که خواهان سکون و سکوت آنها بوده و از آنجا که منافعش تهدید می شده، به مقابله بر می خواسته و چون نگران دفاع از عملکرد خود بوده، هیچگاه پاسخگو نبوده بلکه افسانه ها ساخته، تا سیاست های خود را تحت لوای آن اجرا و توجیه کند.

عجیب است اما غریب نیست، تاریخ از این فریب ها زیاد به خود دیده که چگونه با یدک کشیدن اسم حسین(علیه السلام) خواستند تیشه به رسمش بزنند. قاتلان حسین هم، سینه چاک رسول بودند و زینت دوش رسول را به مسلخ بردند.

 و در این دوران ظالمان با نام خمینی به جنگ راه خمینی آمده اند؛ امروز از راه خمینی به نامش بسنده کرده اند، چون راه عدالت خواهانه اوست که فریب شان را رسوا می کند. آنجا که صحبت از نام خمینی هست و بس، برایش سر و پا می شکنند اما همین که از راهش سخنی به میان آید، شمشیرها از غلاف بیرون آمده و از سر تکلیف! با آن مبارزه می کنند.

غافل از اینکه یاران عدالت خواه خمینی، به حسینی اقتدا کرده اند که از میان رنگ ها فقط سرخ را به رسمیت شناخته و محرمش اسلام را زنده نگه داشته است و این بزرگ ترین و مهیب ترین کابوسی است که خواب را بر چشم ظالمان حرام کرده است.

خمینی کبیر به عنوان تأثیر گذارترین انسان قرن بیستم، از نهضت امام حسین(علیه السلام)الهام گرفت و انقلاب ایران را بنیان نهاد و حکیمانه فرمود: من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و تودة میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله ـ صلی الله علیه وآله  ـ  و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی ـ صلوات الله و سلامه علیهما ـ می‌باشند.

امام به ما آموخت که اگر راه رهایی از طلسم زمانه را نشناسیم و آگاهی به زمان خود نداشته باشیم، نمی توانیم درست انتخاب کنیم. اگر نتوانیم به حسین اقتدا کنیم، هیچ گاه خودمان انتخاب کننده نخواهیم بود، بلکه زرها و زورها و هوسها برایمان انتخاب خواهند کرد.

امام به ما آموخت که برای تغییر آنچه هست به آنچه باید باشد، باید ایستادگی کرد؛ ایستادگی در برابر ظالم و اسیر ظلم او نشدن تا با کاستن از قدرت جعلی ظالمان، مظلوم را نیز یارای ایستادن باشد.

امام به ما آموخت که چگونه آموخته های کهنه را دور بریزیم و از نو بیاموزیم، تا حق را به پای مدعیان حق ذبح نکنیم، امام روحی جدید در کالبد جانمان دمید.

امام به ما آموخت در این دوران، زبان تهدید و تحقیر زنگ زده و فحاشی و بی حرمتی مدتهاست که از اثر افتاده. امروز از اندیشه ما بیشتر از شمشیرمان می ترسند، چون در منطق ما آن قدر حقیقت هست که نیازی به تحقیر و تهدید دیگران نداشته باشیم.

امام به ما آموخت که چگونه می توان با ایستادگی بر باورهای راستین، از عهده بیان حقیقت برآمد.

امام به ما آموخت، کسانی که فرق عدل و ظلم را با ترازوی سکه می سنجند، بیش از گرسنگی نان از گرسنگی اندیشه رنج می برند.

امام به ما آموخت که افراد را از طریق کردارشان توصیف کنیم تا هرگز فریب گفتارشان را نخوریم، زیرا آنچه که هستند، آنها را بهتر معرفی می کند تا آنچه که می گویند.

امام به ما آموخت ملاک،حال فعلی افراد است. مگر نه این بود که شمر از خط مقدم لشکر علی (علیه السلام)به خط مقدم لشکر یزید آمد .

اماما اینان قصد راه تو کرده اند بلکه بتوانند از راه تو به نامت بسنده کنند. ولی ما سنت الهی را در آیه «و مکروا و مکرالله» نه فقط خوانده بلکه به وضوح دیده ایم که دشمنان راه تو، نه پیش می برند و نه پیش می روند.

اماما چرا این جماعت تزویر می فروشند و بر نفاق، وفاق کرده اند. چرا میخواهند از تو انتقام گیرند؟ مگر چه خواسته ای؟ چه کرده ای؟ چه گفته ای که این چنین با تو سر ستیز دارند؟ عدالت خواهی تو پاسخ این سؤالات است، چون راه تو رفتنی است نه گفتنی و رفتن خون می خواهد.

اماما تو رفتی، اما خلف صالحت امام خامنه ای هست که با او این راه را ادامه خواهیم داد. چه زیبا فرمود رهبر و مولایمان:  کسانی که نام امام را بر زبان می آورند و به نام ایشان تمسک می جویند باید به اصول و "نقشه راه امام" هم اعتقاد داشته باشند، زیرا حقیقت امام تنها با اصول و مبانی و نقشه راه آن عزیز قابل درک و قابل عمل می شود.(بیانات رهبر معظم انقلاب در مراسم بیست و چهارمین سالگرد رحلت امام خمینی(ره))

اماما نیستی تا ببینی آن مدعیانی که امروز خیانتشان آشکار شده بدتر از آن بودند که پنهان می کردند و یاران تو که با امام خامنه ای پیمان جان بستند، بهتر از آن بودند که نشان می دادند و تو چه هوشمندانه ملاک را در حال فعلی افراد تعریف کردی.

اماما با تو عهد می بندیم که فتنه گران و ظالمانی که با انقلاب تو به عنوان یک گزینه رفتار می کنند و نه یک اولویت را در چنان انزوایی نگاه داریم که تاریخ وجودشان را هم فراموش کند.

اماما با تو عهد می بندیم که نگذاریم خون های 300 هزار شهید گلگون به کفن شده این انقلاب، فرش سرخ ظالمان و فتنه جویان شود.

اماما با تو پیمان می بندیم؛ با تو پیمانِ جان می بندیم تا هنگامی که از جام شهادت شربت وصال می نوشیم، با شعار «هیهات من الذلة» پای آرمانهای الهی و انسانی تو بایستیم که اگر غیر این باشد بایستی در آینه کوفه، آینده مان را به نظاره بنشینیم.

اماما با تو پیمان می بندیم تا صدای مظلومیتت را به گوش تاریخ برسانیم و عدالت خواهی را که  فریاد عصر مظلومیت است، با تمام وجود ادامه دهیم.

مدتی است بخش خارجی جریان فتنه در حال تکاپو و تلاش است که برای موسوی و همسرش زهرا رهنورد یک نمایشگاه نقاشی در شهر برلین برپا کند. چهرهایی نظیر اردشیر امیرارجمند(مشاور ارشد موسوی) و رجبعلی مزروعی برای راه اندازی این نمایشگاه با عناصر و تشکل های ضد انقلاب رایزنی کردند تا بتوانند از آنها برای انجام این کار کمک بگیرند. بر اساس اطلاعات بدست آمده با حمایت چهره ها و جریانات ضد انقلاب قرار است، این نمایشگاه بزودی دایر شود.

مهمترین برنامه این نمایشگاه معرفی کتابی است با نام "بازگشت به تنهایی" که سایت کلمه(وابسته به موسوی) در خصوص آن چنین توضیح داده است:

مجموعه‌ی «بازگشت به تنهایی»، حاوی 15 داستان کوتاه فارسی از 15 نویسنده که به انتخاب میرحسین موسوی گردآوری و یکجا جمع شده اند، به صورت یک کتاب الکترونیک منتشر شد.

به گزارش کلمه، ترتیب قرارگرفتن داستان‌ها بر اساس شماره‌گذاری‌هایی است که میرحسین موسوی بر روی نسخه‌ی کپی شده از داستان‌ها نوشته بوده است.

در واقع داستان‌هایی که خواهید خواند به‌دست میرحسین موسوی گلچین شده‌اند و کشف او از جهان داستان محسوب می‌شوند. این کار، سال‌ها پیش‌تر از آن‌که این هنرمند و هنرشناس برجسته کشورمان به حبس و حصر کشیده شود، انجام شده است. تاریخ دقیق آن برای ما روشن نیست، ولی یقین داریم که شروع آن دست‌کم به چند سال پیش از ورود ایشان به دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری برمی‌گردد؛ زیرا از سالیان پیش چنین دغدغه‌ای را داشته و بارها بر ضرورت انجامش تأکید می‌ورزیده است.

نکته دیگری که ما از آن بی‌خبریم و کاش چنین نبود، این است که نمی‌دانیم این پانزده داستان همة انتخاب ایشان از میان صدها داستان کوتاه فارسی است یا اگر روزگار فرصت می‌داد، ممکن بود داستان‌های دیگری هم به این مجموعه افزوده شود. هر چند این احتمال با توجه به کیفیت مجموعه حاضر بعید به نظر می‌رسد، با این حال آنچه از نظر ما قطعی است و راقم بر آن واقف است، نقاش زبردست کشور ما بیشتر ادبیات داستانی ایران را خوانده و از نظر گذرانده است. البته این مطالعه گسترده، که شامل چندهزار صفحه آثار داستانی می‌شود، کار امروز و دیروز نبوده یا در دوران ریاست ایشان بر فرهنگستان هنر کشور صورت نگرفته است. در همان سال‌های سخت جنگ تحمیلی که موسوی اداره امور کشور را در پست نخست‌وزیری بر عهده داشت، مسائل مربوط به ادبیات و هنر را به‌جدّ پیگیری می‌کرد.

در این کتاب پانزده داستان کوتاه به نام های «حفاظ سرد» اثر حسین مرتضاییان آبکنار، «شن باد» اثر ابراهیم خدادوست، «دیوار» اثر داوود غفارزادگان، «راه دور» اثر محمد بهارلو، «نوروز مرگ» اثر ابراهیم زاده گرجی، «در مهتاب پس از باران» اثر محمد رحیم اخوت، «جادوی خواب و خیال» اثر حسن خادم، «کبریت های خیس» اثر باقر رجبعلی (محمد باقر رضایی)، «در انبوه مه» اثر محمد عزیزی، «داستان سوم شخص مفرد غایب در گذشته » اثر محمدرضا پورجعفری، «پیش از خواب » اثر حسین راستی، «دوباره خداحافظ » اثر حسن نجفی عنصرودی، «استخر» اثر فرهاد کشوری، «رد پای مرد کهربایی» اثر ابوتراب خسروی و «روزی که خورشید سوخت» اثر فیروز زنوزی جلالی گردآوری و منتشر شده اند.

جالب است این کتاب با 15 داستان کوتاه فارسی که از آن بعنوان کشف موسوی از جهان داستان تعبیر شده! و قرار است در نمایشگاه مورد نظر بعنوان مهمترین اثر ادبی او معرفی و تبلیغ شود، گردآوری آن کار موسوی نبوده و در واقع هیچ ارتباطی با او ندارد، بلکه این کتاب(البته با 16 داستان) اثر آقای حسن خادم است که در سال 88 تحت عنوان "ویرانی روزها" توسط انتشارات تندیس منتشر شده است!

تصویری از مشخصات کتاب حسن خادم در سایت کتابخانه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی

آقای حسن خادم به علت آشنایی که با موسوی داشته، قبل از سال 88 نسخه ای از این کتاب را برای اظهارنظر در اختیار او قرار داده ولی با پیش آمدن حوادث سال 88 این کتاب نزد موسوی باقی مانده که اکنون عناصر جریان فتنه به دروغ از آن بعنوان اثر و کشف ادبی موسوی یاد می کنند!

ما شکی نداریم که عناصر جریان فتنه برای بزرگنمایی شخصیت سران خود و چهره سازی های کاذب از آنها هر اقدامی را انجام می دهند، ولی خوب است در این مسیر قدری عقلانیت خود را به کار گیرند و هوشمندانه تر به دروغ پردازی و صحنه سازی بپردازند تا چنین گاف ندهند!

یک سوال مهم:

جریانی برای بزرگنمایی شخصیت ادبی یکی از سران خود، اثر یک نویسنده را بعنوان اثر وی معرفی می کند تا او را به دروغ و با سوء استفاده از اثر دیگری کاشف ادبی نشان دهد! حالا همین جریان می خواهد برای بزرگنمایی شخصیت هنری همان فرد و همسرش نمایشگاه نقاشی برپا کند و به ادعای خودشان آثار آنها را به نمایش بگذارند. حال آیا در اینجا این سوال پیش نمی آید که این جریان برای بزرگنمایی شخصیت هنری این فرد و همسرش همانند کار گذشته اش، می خواهد آثار نقاشی دیگران را بعنوان آثار نقاشی آنها نشان دهد؟!