شاخص؟

*مردم ایران، امام خمینی را از طریق نوه و نتیجه و همسایه و کتاب خاطرات این و آن، نشناختند. مردم بی واسطه با امام آشنا بودند و به او اعتماد داشتند. مردم امام را از طریق صفا و سادگیش، تواضع و مهربانیش، صلابت و استواریش، روراستی و صداقتش می شناختند. اصلا نیازی به واسطه نبود. پس آنهایی که به زعم خودشان می خواهند چهره پنهان امام را برای مردم بازگو کنند، به خودشان زحمت ندهند. امام چهره پنهانی نداشت.

*گاهی یدک کشیدن یک اسم، یک کنیه، یک پسوند، لیاقت می خواهد

*نتیجه ی جوگیر شدن و بی محتوا بودن بعضی آدمها، همین است که یک روز با دست خودشان، آبروی خودشان را می برد. آن وقت خیلی ها می فهمند که بین حقیقت و شبه حقیقت، بالاخره یکی را باید انتخاب کنند. بین امام و پایگاهی به نام بیت امام! پایگاهی که این سالها، نه بخاطر حب امام بلکه از سر بغض نائب امام، بهانه ای شده است برای مخالف خوانی! جالب اینکه سیاسی کاران دغلباز که مدعی اجتهاد در افکار امام خمینی، حتی امام معصوم و پیامبر هستند، تاب نقد بیت امام و نوه ها و نتیجه های امام را ندارند!

*ناگفته پیداست که منظورم، نقد است نه اهانت

*خوشبختانه با حماقت این چند نفر…، دوستان امام در یک دوراهی قرار گرفتند و آنهایی که حقیقتا به امام ایمان دارند و آن مرد الهی را فراتر از یک خاطره خانوادگی و سیاسی می دانند، سکوت چند ساله شان را شکستند. البته در این سالها، اهانت هایی به مراتب بدتر و سخیف تر از این خاطره ها و خاله زنک بازی ها به امام صورت گرفت که بخاطر منافع سیاسی و جناحی، معمولا با سکوت و توجیه مدعیان خط امام همراه می شد. به هرحال این بیداری و این غیرتی شدن، هرچند دیرهنگام، مبارک است.

منبع: آهستان