اينك ستمكاران را با همفکران‌شان و آنچه را كه مقتداي خود کرده بودند، حاضر كنيدو همه را به راه جهنّم ببريد . در اين موقف آنان را نگاه داريد كه همديگر را بازخواست کنند. چرا يكديگر را يارى نمىكنيد؟ البته که نمي‌توانند يکديگر را ياري کنند؛ امروز همگى سرافکنده و تسليم محض‌اند. به يكديگر رو مىكنند و همديگر را سوال و جواب مي‌کنند. گروه تابعان به متبوعان خود مي‌گويند: اين شما بوديد که راه ما را از راه يمين جدا کرديد و ما را از حق منحرف کرديد(يمين امام معصوم است و پيروان امام معصوم اصحاب يمين‌اند) پيروي شوندگان پاسخ مي‌دهند: اين چنين نيست که مي‌گوييد؛ اين خودتان بوديد که ايمان نداشتيد؛ ما بر شما هيچ‌گونه تسلطى نداشتيم ؛ خودتان با رغبت به سوي ما آمديد، چون قومى طغيانگر بوديد. اکنون وعده عذاب خدا بر ما حتمى شده‌است و ما از چشندگان عذاب خواهيم بود. همه‌ي آنان امروز در عذاب مشترک‌اند؛ ما اين گونه با مجرمان رفتار مي‌کنيم(22 تا 36 صافات)
