آن‌کس که از ياد خداى رحمان اعراض مي‌كند، شيطانى بر او مي‌گماريم كه همنشين دائمى او باشد. به اين ترتيب سعي اينان بر اثر اغواي شياطين تماماً مصروف پايمال کردن حق مي‌شود، اما مردم عادي مي‌پندارند که اينان هدايت يافتگانند. تا زمانى كه به سوى ما مى‏آيند. آن گاه هر پيروي با حسرت به آن‌کس که در امر باطل از او پيروي کرده مي‌گويد: اى كاش بين من و تو فاصله‏اى به اندازه مشرق و مغرب عالم بود که توچه بد همنشينى بودي! حسرت و ندامت امروز براى هيچ‌يک از شما فايده‌اي ندارد؛ پيروي کننده و پيروي شوند امروز در عذاب مشترك‌اند(36 تا 39زخرف)