آن گروهي را نديدى كه با (يهود) قومى كه خدا بر آنها غضب كرده است دوستى كردند؟ آنها به حقيقت نه از شما مسلمين‌اند و نه از يهود و به دروغ قسم ياد مى‏كنند (كه ما اهل ايمانيم) در صورتى كه خود مى‏دانند که نيستند. خدا بر آنان عذابى سخت مهيّا كرده است، زيرا بسيار زشت كردارند. اينان سوگندهاي خود را سپر قرار دادند تا آن‌جا که (مردم را) از راه خدا بازداشتند، پس بر آنها كيفر عذاب ذلّت و خوارى خواهد بود. ....... روزى كه خدا همه آنها را برانگيزد پس چنان كه براى شما قسم ياد مى‏كنند براى خدا هم به دروغ سوگند مى‏خورند. امروز مردم مي‌پندارند كه آن‌ها افرادي مهم هستند (اى اهل ايمان) بدانيد كه آن‌ها گروهي دروغگويند. شيطان بر (دل) آنها سخت احاطه كرده و فكر و ذكر خدا را به كلى از يادشان برده، آنان حزب شيطانند، الا (اى اهل ايمان) بدانيد كه حزب شيطان به حقيقت زيانكاران عالمند. (14 تا 19 مجادله)

هرگز مردمى را كه ايمان به خدا و روز قيامت آورده‏اند چنين نخواهى يافت كه با دشمنان خدا و رسول او دوستى كنند ولو اينکه پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشان‌شان باشند. اينا کساني هستند كه خدا، ايمان را بر دلهاشان نوشته و به روح خود مؤيدشان کرده و به بهشتى داخل‌شان مي‌كند كه نهرها زير درختانش جارى است و جاودان در آنجا متنعّمند، خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا خشنودند، اينان به حقيقت حزب الله هستند، الا (اى اهل ايمان) بدانيد كه حزب الله رستگاران عالمند. (22 مجادله)

بعضى از مردم خريدار سخنان بيهوده‌اند تا ديگراني را آگاه نيستند از راه خدا منحرف کنند و آيات الهى را به مسخره گيرند. براى اينها عذاب خواركننده‏اى خواهد بود. وقتى آيات ما براى وى تلاوت مى‏شود، از روى تكبّر اعراض مى‏كند(6 و 7 لقمان)

.

آيات بيشمار ديگري که با همين مضمون وجود دارد و روشنگر وضعيت اجتماعي فعلي‌ و اغواگري‌هاي برخي معاندين است

عيب بزرگي که امروزه دامن‌گير اکثريت ما مردم ما شده اين است که هر حرف و گفتاري را مي‌شنويم و هر حرف و نوشته‌اي از کلام مخلوف را مي‌خوانيم ولي به کلام خالق توجهي نمي‌کنيم. اگر توجه و تدبر در کلام کريم خداوند صورت گيرد، امکان ندارد معاندين بتوانند پيروان زيادي پيدا کنند

و (بدان اى رسول ما كه) در آيات خدا به انکار و جدل بر نمي‌خيزند ، جز ناسپاسان؛ پس تو از اينكه كافران بر اماکن و شهرها مسلط و متصرّف‌اند، مبادا دل از دست بدهي (كه اگر به آنها مهلتى داده‌ايم موقع انتقام نيز فرا خواهد رسيد) پيش از اينان قوم نوح و کليه احزابي که بعد از نوح آمدند، مستمراً حق را تكذيب كردند و هيچ امتى نبود مگر اين‌که تمام همت‌ و توانايي‌اش را بکار گرفت تا رسولاني را که ما فرستاده بوديم دستگير (و هلاك) کند؛ جدل‌ها و سخنان باطل را اساس قرار مي‌دادند تا حق را ناچيز و برهان حق را پايمال کنند، من آنان را عاقبت به كيفر كفرشان گرفتم ، پس چگونه بود عقوبت و سختي عذاب من؟ به همين‌گونه وعده‌ي پروردگار تو بر عقاب و كيفر كافران و تکذيب‌ کنندگان امتت محقق و حتمي‌ست كه آنها اهل دوزخ‌اند(آيات اول تا پنجم سوره مبارکه غافر)

اينك ستمكاران را با همفکران‌شان و آنچه را كه مقتداي خود کرده بودند، حاضر كنيدو همه را به راه جهنّم ببريد . در اين موقف آنان را نگاه داريد كه همديگر را بازخواست کنند. چرا يكديگر را يارى نمى‏كنيد؟ البته که نمي‌توانند يکديگر را ياري کنند؛ امروز همگى سرافکنده و تسليم محض‌اند. به يكديگر رو مى‏كنند و همديگر را سوال و جواب مي‌کنند. گروه تابعان به متبوعان خود مي‌گويند: اين شما بوديد که راه ما را از راه يمين جدا کرديد و ما را از حق منحرف کرديد(يمين امام معصوم است و پيروان امام معصوم اصحاب يمين‌اند) پيروي شوندگان پاسخ مي‌دهند: اين چنين نيست که مي‌گوييد؛ اين خودتان بوديد که ايمان نداشتيد؛ ما بر شما هيچ‌گونه تسلطى نداشتيم ؛ خودتان با رغبت به سوي ما آمديد، چون قومى طغيانگر بوديد. اکنون وعده عذاب خدا بر ما حتمى شده‌است و ما از چشندگان عذاب خواهيم بود. همه‌ي آنان امروز در عذاب مشترک‌اند؛ ما اين گونه با مجرمان رفتار مي‌کنيم(22 تا 36 صافات)

اگر روزى كه آن ستمكاران را در پيشگاه خدا باز داشته‏اند مشاهده كنى در حالى كه با يكديگر به خصومت و گفتگو برخاسته و پيروي کنندگان به رؤساى گردنكش خود خطاب كنند كه اگر اغواگري شما نبود ما البته از گروه مومنان راه حق بوديم؛ رؤساى متكبّر به پيروان ضعيف‌فکر خويش پاسخ مي‌دهند: آيا با آن‌که راه هدايت را براي شما آشکار کردند، باز ما شما را از هدايت منع كرديم؟ آيا ما شما را مجبور کرديم که به‌سوي ما بياييد؟ (هرگز چنين نيست) بلكه شما خود مردمي بدكار بوديد؛ سپس پيروي کنندگان با فرياد و شکايت به رؤساى متكبر خود جواب دهند: اين شما بوديد که شب و روز با مكر و فريب و القاء اخبار کاذب پيوسته ما را وادار مي‌کرديد كه به خداى يكتا كافر شويم و بر او شريكانى قرار دهيم. و چون عذاب قيامت را به چشم مشاهده كنند سخت اظهار پشيمانى كنند، و ما زنجيرهاى عقاب به گردن (همه فرماندهان و فرمانبران) اهل كفر نهيم، آيا اين رنج و شكنجه جز كيفر كردار زشت خودشان است؟(31 تا 33 سبا)

اين‌ها که چيزي نيست. لطفاً آيات ذيل را مرور کنيد، دل‌هايتان آرام ميگيرد:

آيا آن كس كه اطرافيان‌اش كردار زشت‌اش را براي‌ او درست و نيکو جلوه مي‌دهند و او هم با خودپسندي آن‌را باور کرده و به آن مغرور مي‌شود(مانند انسان حق‌بيني‌ست که چنين نيست؟) پس خدا هر كه را خواهد بخود واگذارد تا در گمراهى فرو رود و هر كه را خواهد بفضل خود هدايت فرمايد. مباد نفس محترم‌ات را بر اين گروه از مردم به غم و حسرت اندازي كه خداوند به هر چه اينان مي‌كنند آگاه است(8فاطر)

آن‌کس که از ياد خداى رحمان اعراض مي‌كند، شيطانى بر او مي‌گماريم كه همنشين دائمى او باشد. به اين ترتيب سعي اينان بر اثر اغواي شياطين تماماً مصروف پايمال کردن حق مي‌شود، اما مردم عادي مي‌پندارند که اينان هدايت يافتگانند. تا زمانى كه به سوى ما مى‏آيند. آن گاه هر پيروي با حسرت به آن‌کس که در امر باطل از او پيروي کرده مي‌گويد: اى كاش بين من و تو فاصله‏اى به اندازه مشرق و مغرب عالم بود که توچه بد همنشينى بودي! حسرت و ندامت امروز براى هيچ‌يک از شما فايده‌اي ندارد؛ پيروي کننده و پيروي شوند امروز در عذاب مشترك‌اند(36 تا 39زخرف)

بر آنان همدمانى قرار داديم كه كارهاى بد و زشت‌شان را از پيش رو و پشت سر، در نظرشان نيکو جلوه دهند؛ قول عذابِ حق بر آنان محقق شده است؛ آن‌چنان که بر پيشينيان آنان از جن و انسان محقق شده بود؛ آنان نيز از زيانکاران بودند(25 فصلت)

سلام

مطلب جالبي بود و نشانگر نفاق اين آقايان است.